«Είσαι απλώς μια καθαρίστρια, ξέρεις ποιο είναι το μέρος σου!» – της είπε ο διευθυντής. Αλλά κανείς δεν ήξερε ποια είναι πραγματικά… Μέχρι που μια μέρα όλο το γραφείο έμεινε έκπληκτο… 😱😱😱😱
Η Άννα δούλευε ως καθαρίστρια σε μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία, όπου πάντα περνούσε απαρατήρητη, κάνοντας τη δουλειά της χωρίς να τραβάει την προσοχή. Φορούσε μια φαρδιά, γκρι ποδιά και ένα μαντήλι στο μέτωπό της, που την έκανε να μοιάζει με σκιά. Τα κίτρινα γάντια της φαινόταν να έχουν γίνει ένα με τα χέρια της, και σχεδόν «χωνόταν» στον χώρο, σαν να ήταν μέρος του γραφείου. Οι συνάδελφοί της την προσπερνούσαν χωρίς να την προσέχουν, περνούσαν δίπλα της χωρίς να την κοιτάξουν, και πολλές φορές την πατούσαν χωρίς να ζητήσουν συγνώμη. Αλλά η Άννα δεν παραπονιόταν ποτέ. Ποτέ δεν κοίταζε κανέναν στα μάτια και ποτέ δεν μιλούσε. Από την πρώτη της μέρα, συμπεριφερόταν σα να μην υπήρχε. Σε δύο χρόνια, κανείς δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτήν. Καθάριζε ήσυχα τους διαδρόμους, σφουγγάριζε το πάτωμα, άδειαζε τους κάδους και έφευγε τόσο διακριτικά όσο εμφανιζόταν.
Εκείνη τη νύχτα, όπως και κάθε άλλη, το γραφείο ήταν άδειο. Οι υπάλληλοι είχαν τελειώσει τη δουλειά τους, έκλεισαν τα λάπτοπ τους και πήγαν στο σπίτι τους. Η Άννα μπήκε στο γραφείο του διευθύνοντα συμβούλου με τον κουβά και τη σφουγγαρίστρα στο χέρι. Ο διευθυντής είχε φύγει ήδη, οπότε μπορούσε να καθαρίσει ήσυχα. Αλλά ξαφνικά η πόρτα έκλεισε με θόρυβο.
Η συζήτηση που ακουγόταν την σταμάτησε στη μέση της κίνησης. Ο Πάλος Ιωάννης, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, μπήκε στο γραφείο, ακολουθούμενος από τον αναπληρωτή του, Σάρκοζη Βίκτορ. Συζητούσαν έντονα.
– «Τότε να βρούμε ένα γραφείο μετάφρασης», είπε ο Σάρκοζη.
– «Το έχουμε ήδη δοκιμάσει», είπε θυμωμένος ο Πάλος. «Στο τελευταίο μας έργο, αυτός ο τύπος έλεγε τέτοιες ανοησίες που οι Ιάπωνες παραλίγο να μας εγκαταλείψουν. Δεν μπορώ να ρισκάρω ξανά.»
Ο Βίκτορ κατσούφιασε.
– «Τότε πρέπει να βρούμε κάποιον άλλο.»
– «Ποιον; Η ιαπωνική ταυτόχρονη μετάφραση δεν είναι κάτι που μπορείς να μάθεις από τη μια μέρα στην άλλη.»
Στο δωμάτιο επικράτησε σιωπή. Η Άννα έβαλε τον κουβά κάτω και στάθηκε όρθια.
– «Μπορώ να βοηθήσω», είπε ήρεμα.
Ο Πάλος, που δεν την είχε προσέξει, απάντησε χωρίς να τη κοιτάξει.
– «Είσαι απλώς μια καθαρίστρια, ξέρεις ποιο είναι το μέρος σου», είπε εκνευρισμένα.
Αλλά η Άννα δεν υποχώρησε. Στάθηκε ήρεμα και αποφασιστικά και συνέχισε:
– «Μιλάω Ιαπωνικά.»
Οι άντρες την κοίταξαν έκπληκτοι. Η ατμόσφαιρα άλλαξε αμέσως.
– «Τι είπες;» ρώτησε ο Βίκτορ με δυσπιστία.
Η Άννα ήρεμα έβγαλε ένα χαρτί από την τσέπη της και διάβασε την ιαπωνική φράση που είχε σχέση με τις επόμενες κινήσεις της εταιρείας.
Ο Πάλος και ο Βίκτορ έμειναν άναυδοι καθώς η καθαρίστρια, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν αόρατη, ξαφνικά έγινε το κλειδί για την επιτυχία του έργου.
– «Που το ήξερες αυτό;» ρώτησε τελικά ο Πάλος, μετά από ένα μικρό διάλειμμα.
Η Άννα απάντησε απλά:
– «Η οικογένειά μου είναι από την Ιαπωνία και ζούσα εκεί για αρκετά χρόνια.»
Οι άντρες έμειναν για λίγο σιωπηλοί, αλλά συνειδητοποίησαν ότι τώρα έπρεπε να τη δουν με διαφορετικά μάτια. Δεν ήταν μόνο μια καθαρίστρια. Ήταν η απαραίτητη συνδετική φιγούρα για την επιτυχία της εταιρείας.
Ο Πάλος, αφού το σκέφτηκε λίγο, είπε:
– «Αν όντως είναι έτσι, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε να σου δώσουμε έναν άλλο ρόλο. Τι θα έλεγες να μας βοηθήσεις με τη μετάφραση στα Ιαπωνικά;»
Η Άννα απλώς έγνεψε καταφατικά, ενώ ήξερε ότι από εκείνη τη στιγμή τα πράγματα θα αλλάξουν. Η καθαρίστρια, που μέχρι τότε ήταν αόρατη, είχε γίνει ένα σημαντικό μέλος της εταιρείας.
Την επόμενη μέρα, δεν καθάριζε μόνο τους διαδρόμους, αλλά έγινε βασικό μέλος της ομάδας. Οι εργαζόμενοι άρχισαν να την βλέπουν με άλλο μάτι και συνειδητοποίησαν ότι δεν είναι όλοι αυτό που φαίνονται. Η Άννα συνέχισε τη δουλειά της, γνωρίζοντας ότι τώρα είχε αρχίσει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της.
