Είχα πάντα την εντύπωση ότι το πιο δύσκολο κομμάτι του γάμου είναι να μάθεις να μοιράζεσαι τον χώρο. Αλλά έκανα λάθος. Μία εβδομάδα μετά τον γάμο μας, ο σύζυγός μου, ο Ματ, με άφησε άφωνη με μια αποκάλυψη που τα άλλαξε όλα: ήθελε ο μισθός μου να μεταφέρεται απευθείας στη μητέρα του. Έμεινα σοκαρισμένη, αλλά δεν είχα καμία πρόθεση να γίνω θύμα χειρισμών. Αμέσως άρχισα να καταστρώνω σχέδιο.
Ήμασταν μαζί τρία χρόνια πριν παντρευτούμε. Ο Ματ μου φαινόταν αξιόπιστος και χαρούμενος άνθρωπος, του είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Εγώ είμαι γραφίστρια, πάντα ανεξάρτητη, πλήρωνα τους λογαριασμούς μου και αποταμίευα για το μέλλον.
Γι’ αυτό, όταν λίγες μέρες μετά τον γάμο, καθόμασταν στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση και μου είπε ξαφνικά: «Πρέπει να μιλήσουμε για τα οικονομικά», εξεπλάγην.
Χαμογελούσε, αλλά το χαμόγελό του ήταν περίεργο — σφιγμένο. «Θέλω να στέλνεις τον μισθό σου στη μαμά μου. Θα σου μάθει πώς να διαχειρίζεσαι σωστά τα χρήματα».
Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. «Τι;»
«Ναι», είπε, ισιώνοντας την πλάτη του λες και έκανε επίσημη δήλωση. «Η μαμά μου έχει ένα σύστημα που λειτουργεί εδώ και χρόνια. Θα διαχειρίζεται τα χρήματά σου έτσι: 50% για σένα, 25% για τα έξοδα του σπιτιού και 25% για δώρα στην οικογένεια».
Η καρδιά μου σφίχτηκε. «Δηλαδή θέλεις να δίνω όλον τον μισθό μου στη μητέρα σου και να αποφασίζει αυτή πώς να τον ξοδεύει; Και το μισό να πηγαίνει για τα δικά σου προσωπικά έξοδα;»
Ένιωσα την οργή να με κατακλύζει. «Ματ, δεν ξέρω με ποια νόμιζες ότι παντρεύτηκες, αλλά δεν πρόκειται να επιτρέψω κάτι τέτοιο. Δούλεψα σκληρά για να γίνω ανεξάρτητη και δεν θα εγκαταλείψω αυτό που έχτισα για να με ελέγχει η μητέρα σου».
Ήμουν σοκαρισμένη. Ο άντρας που πίστευα ότι γνώριζα είχε μετατραπεί σε κάποιον τελείως διαφορετικό.
Δεν μπορούσα να σταματήσω να το σκέφτομαι όλη τη νύχτα. Πώς δεν το είχα προσέξει νωρίτερα; Και τι συμβαίνει επιτέλους με τη μητέρα του, τη Λίντα;
Το πρωί πήρα την απόφασή μου: αν ο Ματ και η Λίντα νόμιζαν ότι θα δεχτώ το σχέδιό τους, έκαναν τεράστιο λάθος. Με ένα ήρεμο χαμόγελο του είπα: «Σκέφτηκα όσα είπες. Τώρα είμαι ήρεμη. Αν η μητέρα σου είναι τόσο σίγουρη για το σύστημά της, ίσως αξίζει να το δοκιμάσουμε».
Στο μεσημεριανό, μετέφερα τον μισθό μου στον κοινό μας λογαριασμό και φρόντισα να δει ο Ματ την ειδοποίηση στο κινητό του. Έστειλα και μήνυμα στη Λίντα: «Γεια σου, Λίντα! Συμφωνώ με το σύστημά σου. Πες μου πώς μπορώ να βοηθήσω».
Η απάντηση ήρθε γρήγορα: «Χαίρομαι που είσαι έτοιμη να μάθεις, κορίτσι μου. Θα σε κάνουμε σωστή σύζυγο».
Κι όμως, κάτι με ενοχλούσε. Η Λίντα καυχιόταν συχνά για την οικονομία της, αλλά ταυτόχρονα αγόραζε πανάκριβες τσάντες, κοσμήματα και καινούριες συσκευές για την κουζίνα της.
Αποφάσισα να το ερευνήσω. Μια μέρα, ενώ ο Ματ έκανε ντους, παρατήρησα στο γραφείο του ένα γνώριμο σημειωματάριο — ίδιο με αυτό που χρησιμοποιούσε η Λίντα στα «μαθήματα διαχείρισης».
Το άνοιξα και οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν: κατέγραφε λεπτομερώς κάθε αγορά — επώνυμα είδη, πληρωμές πιστωτικών καρτών και, το πιο σοκαριστικό, ποσά που μας είχε «δανειστεί» για προσωπικές πολυτελείς αγορές.
Μέχρι το τέλος της εβδομάδας, ήμουν έτοιμη για το επόμενο βήμα.
Ο Ματ ήρθε σπίτι μαζί με τη Λίντα. Εκείνη μπήκε στο σαλόνι κρατώντας έναν φάκελο, λες και ετοιμαζόταν να παρουσιάσει οικονομική αναφορά.
Άνοιξε τον φάκελο και άρχισε να εξηγεί πώς είχε κατανεμηθεί ο μισθός μου. «Το 50% πηγαίνει στον Ματ για προσωπικά του έξοδα», είπε, κοιτώντας με με ειρωνεία.
«Λίντα», τη διέκοψα, «νομίζω πως πρέπει να συζητήσουμε κάτι».
Έβγαλα τον δικό μου φάκελο. «Αυτό».
Τον έδωσα στον Ματ. Γυρνούσε τις σελίδες και το πρόσωπό του άλλαζε καθώς έβλεπε τις καταστάσεις πιστωτικών καρτών, τις ειδοποιήσεις καθυστερήσεων και φωτογραφίες από τις πολυτελείς αγορές της Λίντα.
Η Λίντα χλόμιασε, μετά κοκκίνισε, και το πρόσωπό της πήρε ένα βυσσινί χρώμα.
Ακολούθησε έντονη σιωπή. Πετάχτηκε όρθια από τον καναπέ με τρεμάμενα χέρια. «Προσπαθείς να στρέψεις τον γιο μου εναντίον μου!»
Ο Ματ μας κοιτούσε με έκπληξη και θλίψη.
Τη στιγμή εκείνη ήρθε ειδοποίηση στο κινητό της. Είχα ανοίξει νέο λογαριασμό στο όνομά μου και μετέφερα πίσω τον μισθό μου από τον κοινό λογαριασμό. Η ειδοποίηση εμφανίστηκε στην οθόνη της.
Άρπαξε τον φάκελό της και έφυγε βιαστικά, μουρμουρίζοντας κάτι, με τα τακούνια της να χτυπούν δυνατά στο πάτωμα.
Ο Ματ καθόταν με το κεφάλι σκυμμένο, κρατώντας το πρόσωπό του με τα χέρια. «Σάντρα, συγγνώμη… Δεν ήξερα…»
Σήκωσε το βλέμμα του γεμάτο μεταμέλεια, και τότε είδα στα μάτια του μια ευαλωτότητα που δεν είχα προσέξει ποτέ. «Είχες δίκιο. Ήμουν ανόητος. Θα τα διορθώσω όλα. Στο υπόσχομαι».
