Ο πατέρας ανακαλύπτει ότι οι δίδυμοι γιοι του είναι στην πραγματικότητα οι αδελφοί του — Ιστορία της ημέρας
Το πρόσωπο της Nancy άσπρισε, και για μια στιγμή έμεινε ακίνητη. Μπορούσα να νιώσω την καρδιά μου να χτυπά δυνατά στο στήθος μου και τα χέρια μου να τρέμουν καθώς περίμενα την απάντησή της. Η σιωπή ανάμεσά μας ήταν ασφυκτική.
Τελικά, μίλησε, η φωνή της σχεδόν ψιθυριστή. “Δεν ήξερα… Ορκίζομαι, δεν ήξερα.”
Απομάκρυνα τον εαυτό μου, τα λόγια της συντρίβοντας με σαν κύμα. “Τι εννοείς ότι δεν ήξερες; Ήξερες ποιος είναι!” Σχεδόν φώναξα, αλλά συγκρατήθηκα, προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου.
Τα μάτια της Nancy γέμισαν δάκρυα. “Συνέβη πριν πολλά χρόνια, πριν γνωριστούμε. Ήμουν νέα, μπερδεμένη. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα οδηγούσε σε κάτι τέτοιο. Ορκίζομαι, δεν ήξερα.” Η φωνή της τρεμόπαιξε, τα χέρια της σφιχτά μπλεγμένα.
Έκλεισα τα μάτια μου με αμφιβολία. “Άρα μου λες ότι κοιμήθηκες με τον πατέρα μου και εγώ δεν ήξερα τίποτα γι’ αυτό; Και τώρα οι γιοί μου… είναι τα αδέλφια μου; Πώς το έκρυβες για τόσο καιρό;”
“Ήλπιζα ότι θα το ξεχάσω, θα το θάψω. Ποτέ δεν ήθελα να το μάθεις, ποτέ δεν ήθελα να σε πληγώσω έτσι.” Η φωνή της Nancy τρέμει από συναισθήματα. “Ποτέ δεν ήθελα να συμβεί κάτι τέτοιο.”
Έγνεψα την κεφαλή μου, αδυνατώντας να επεξεργαστώ τα λόγια της. “Γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα; Γιατί δεν το παραδέχτηκες;” ρώτησα, η φωνή μου να ανεβαίνει. Αλλά ακόμα και καθώς το έλεγα, καταλάβαινα το βάρος του μυστικού της, την ενοχή που τη βασάνιζε όλα αυτά τα χρόνια.
Το μυαλό μου ήταν ένας κυκλώνας συναισθημάτων—οργή, προδοσία, πόνος—αλλά κάτω από όλα αυτά, ήξερα ότι έπρεπε να πάρω μια απόφαση. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε, και δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω.
