Ο Τσάρλι Τσάπλιν είπε κάποτε: «Πήγαινα με το μετρό της Νέας Υόρκης. Όταν γύρισα σπίτι, βρήκα ένα χρυσό ρολόι στην τσέπη μου. Δεν ήξερα πώς βρέθηκε εκεί. Αποφάσισα να το πάω στην αστυνομία».
Την επόμενη μέρα έλαβα ένα γράμμα: «Αγαπητέ κύριε Τσάπλιν! Σας γράφει ένας επαγγελματίας πορτοφολάς. Χθες στο μετρό έκλεψα από έναν κύριο ένα χρυσό ρολόι, αλλά όταν σας είδα, αποφάσισα να σας κάνω ένα δώρο και το έβαλα στην τσέπη σας».
Πέρασε ένας χρόνος. Η αστυνομία δεν βρήκε ούτε τον κλέφτη ούτε τον ιδιοκτήτη του ρολογιού, και έτσι μου το επέστρεψε. Οι εφημερίδες έγραψαν για το περιστατικό, και λίγο καιρό μετά έλαβα ένα δεύτερο γράμμα: «Αγαπητέ κύριε Τσάπλιν!
Πριν έναν χρόνο ήμουν στο μετρό και μου έκλεψαν το ρολόι. Διάβασα στις εφημερίδες ότι ένας πορτοφολάς σας το χάρισε. Αφήστε το ρολόι μου να μείνει σε εσάς, κύριε Τσάπλιν. Και επειδή είμαι εξίσου μεγάλος θαυμαστής του μοναδικού σας ταλέντου όσο και ο κλέφτης, στέλνω και μια χρυσή αλυσίδα μαζί με το ρολόι».
