Υιοθετήσαμε ένα αγοράκι 3 ετών – Και όταν ο άντρας μου πήγε να το κάνει μπάνιο, είπε, «Πρέπει να το επιστρέψουμε!»
Όταν αποφασίσαμε, ο Μαρκ και εγώ, να υιοθετήσουμε τον Σαμ, ένα τρίχρονο παιδάκι, ήμουν γεμάτη ανυπομονησία και ενθουσιασμό. Ήξερα ότι αυτή η μέρα θα ήταν καθοριστική για τη ζωή μας. Η διαδικασία της υιοθεσίας ήταν κουραστική και γεμάτη αβεβαιότητα, με ατελείωτη γραφειοκρατία και συναισθηματική ένταση, αλλά μόλις είδα την πρώτη φωτογραφία του Σαμ — ένα μικρό παιδί με γαλάζια μάτια και ένα ντροπαλό χαμόγελο — ένιωσα ότι ήταν το παιδί που έπρεπε να γίνει μέλος της οικογένειάς μας.
Στην αρχή, ο Μαρκ είχε αμφιβολίες, αλλά μόλις είδε την φωτογραφία, χαμογέλασε και είπε: «Πολύ όμορφο παιδί». Αυτή η αντίδραση με καθησύχασε και μου έδωσε τη δύναμη να συνεχίσουμε. Η υιοθεσία έγινε και την ημέρα που φέραμε τον Σαμ στο σπίτι για πρώτη φορά, ένιωθα ένα μείγμα χαράς και ανησυχίας.
Αφού μπήκαμε στο σπίτι, ο Μαρκ προσφέρθηκε να κάνει μπάνιο τον Σαμ ενώ εγώ τακτοποιούσα το δωμάτιό του. Είχα την αίσθηση ότι ήταν η ιδανική ευκαιρία να συνδεθεί με το παιδί. Όμως, λίγα λεπτά αργότερα, ο Μαρκ βγήκε από το μπάνιο με μια έκφραση σοκ και είπε: «Πρέπει να το επιστρέψουμε!»
Ήμουν σοκαρισμένη και απογοητευμένη. «Δεν μπορείς να το επιστρέψεις, δεν είναι αντικείμενο!» φώναξα. Αμέσως ζήτησα εξηγήσεις.
Ο Μαρκ φάνηκε να είναι απογοητευμένος και, με αναστεναγμό, παραδέχτηκε ότι δεν μπορούσε να συνδεθεί με τον Σαμ και ένιωθε υπερφορτωμένος από όλη την κατάσταση. Πήγα τρέχοντας στο μπάνιο, όπου ο Σαμ καθόταν στην μπανιέρα, κρατώντας το αγαπημένο του παιχνίδι. Το βλέμμα του ήταν γεμάτο αβεβαιότητα και θλίψη, κάτι που με έκανε να ραγίσει η καρδιά μου. Τον καθησύχασα και τον βοήθησα να ολοκληρώσει το μπάνιο του. Τότε πρόσεξα κάτι πολύ ιδιαίτερο — ένα σημάδι στο αριστερό του πόδι. Και ο Μαρκ είχε το ίδιο σημάδι.
Με αυτή τη συνειδητοποίηση, άρχισα να σκέφτομαι: «Μήπως ο Σαμ είναι το βιολογικό παιδί του Μαρκ;» Οι υποψίες μου ενδυναμώθηκαν καθώς ο Μαρκ απέφευγε να απαντήσει στις ερωτήσεις μου. Τότε αποφάσισα να μάθω την αλήθεια. Πήρα ένα τρίχα από την οδοντόβουρτσα του Μαρκ και μια μπατονέτα από τον Σαμ και τα έστειλα για ανάλυση DNA.
Οι επόμενες εβδομάδες ήταν γεμάτες συναισθηματική ένταση. Ο Σαμ και εγώ αναπτύξαμε μια ισχυρότερη σχέση, καθώς άρχισε να με αποκαλεί «μαμά» και δημιουργούσαμε νέες συνήθειες. Ο Μαρκ, από την άλλη, φαινόταν να απομακρύνεται, περνώντας περισσότερο χρόνο στη δουλειά του.
Όταν τα αποτελέσματα του DNA ήρθαν, επιβεβαίωσαν τις υποψίες μου: Ο Μαρκ ήταν ο βιολογικός πατέρας του Σαμ. Η αποκάλυψη αυτή ήταν συγκλονιστική. Ο Μαρκ παραδέχτηκε ότι είχε μια παροδική σχέση στο παρελθόν, αλλά δεν είχε ιδέα για την ύπαρξη του Σαμ. «Επανήλθα σε πανικό όταν είδα το σημάδι», είπε. «Δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ».
Η αίσθηση προδοσίας με πόνεσε βαθιά. Είχαμε παλέψει για χρόνια με προβλήματα γονιμότητας και εκείνος το κρατούσε μυστικό όλο αυτό το διάστημα. Η απόφαση μου ήταν άμεση: υπέβαλα αίτηση για διαζύγιο και ζήτησα την πλήρη επιμέλεια του Σαμ. Ο Μαρκ, γνωρίζοντας ότι το δικαιούμουν ως θετή μητέρα, δεν αντέτεινε.
Το διαζύγιο ολοκληρώθηκε γρήγορα και ο Σαμ προσαρμόστηκε πολύ καλύτερα από ό,τι περιμέναμε. Τον καθησύχασα, λέγοντας του: «Οι ενήλικες κάνουν λάθη, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι σε αγαπάμε πολύ και οι δύο».
Πλέον, ο Σαμ είναι ένας εξαιρετικός και ευγενικός νέος άνδρας. Ο Μαρκ συνεχίζει να στέλνει κάρτες γενεθλίων, αλλά φαίνεται να προσπαθεί να κρατήσει αποστάσεις. Όταν με ρωτούν αν μετανιώνω που παρέμεινα στο πλευρό του Σαμ, απαντώ με απόλυτη σιγουριά: «Όχι». Ο Σαμ είναι ο γιος μου με όλη την έννοια της λέξης, και δεν θα άλλαζα τίποτα.
Για μένα, ο Σαμ είναι το παιδί μου, και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αυτό, ούτε η βιολογία ούτε η προδοσία. Η αγάπη είναι επιλογή, και εγώ αποφάσισα να μην τον εγκαταλείψω ποτέ.
